Το Βήμα του Ασκληπιού Τόμ. 15, Αρ. 2 (2016): Απρίλιος - Ιούνιος 2016

Η σεξουαλική κακοποίηση αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα και μέγιστο πρόβλημα δημόσιας υγείας, σε παγκόσμιο επίπεδο, με αποτέλεσμα να αναζητούνται νέες τεχνικές φροντίδας και θεραπείας των θυμάτων από εξειδικευμένους επαγγελματίες. Επιφέρει τόσο σωματικά τραύματα όσο και ψυχικά, με τις γυναίκες να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Παράγοντες όπως η χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών, καθώς και η άσκηση βίας κατά την παιδική ηλικία, εντείνουν αυτό το φαινόμενο. Τα θύματα πρέπει να έχουν προτεραιότητα στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ), όπου πραγματοποιείται η φροντίδα των τραυμάτων που φέρουν, αιματολογικός έλεγχος, προφύλαξη για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και χορήγηση αντισυλληπτικής θεραπείας. Κατόπιν, πραγματοποιούνται εξειδικευμένες εξετάσεις, όπως η κολποσκόπηση, με στόχο την ανεύρεση βιολογικών ιχνών του θύτη. Στο εξωτερικό, η συλλογή των αποδεικτικών στοιχείων πραγματοποιείται από τους εξειδικευμένους νοσηλευτές σε θέματα σεξουαλικής κακοποίησης, οι οποίοι διαθέτουν την κατάλληλη γνώση και εμπειρία, ώστε να συλλέξουν τα στοιχεία, ενώ προσεγγίζουν άμεσα το θύμα, πάντα με τη διατήρηση του σεβασμού και της αξιοπρέπειάς του. Τα θύματα ενθαρρύνονται να συζητήσουν το πρόβλημα και να αναζητήσουν βοήθεια, ενώ παράλληλα εξασφαλίζεται η στήριξη και η αποδοχή από τις οικογένειές τους

Λέξεις κλειδιά: Σεξουαλική επίθεση, κακοποίηση, εξειδικευμένος νοσηλευτής, ειδικές μονάδες αντιμετώπισης, πρωτόκολλα, νομικό πλαίσιο

Η βρουκέλλωση ή μελιταίος πυρετός αποτελεί τη συχνότερα δηλούμενη ζωονόσο στη χώρα μας. Η νόσος είναι ενδημική στις χώρες της μεσογειακής λεκάνης λόγω των ιδιαζόντων οικολογικών παραμέτρων και της διατήρησης σχετικά μεγάλου αριθμού εκτροφών αιγοπροβάτων. Σε παγκόσμια κλίμακα, αποτελεί τη συνηθέστερη βακτηριακή ζωονόσο με εκτιμώμενα νέα ετήσια περιστατικά περισσότερα του μισού εκατομμυρίου, ενώ η λοίμωξη από Brucella melitensis συνιστά την κυριότερη αιτία βρουκέλλωσης και προκαλεί τη σοβαρότερη λοίμωξη στον άνθρωπο. Η νόσος εμφανίζει έντονο πολυμορφισμό και οι κλινικές εκδηλώσεις παρουσιάζουν μεγάλο εύρος και ανάλογα με τη διάρκεια και την πορεία της νόσου διακρίνεται σε οξεία, υποξεία και χρόνια. Η διάγνωση της βρουκέλλωσης στηρίζεται στο συνδυασμό κλινικής εικόνας, απομόνωσης του μικροβίου και ανεύρεσης αντισωμάτων με ορολογικές μεθόδους ενώ επιβεβαιώνεται με την απομόνωση της βρουκέλλας στην καλλιέργεια αίματος. Η θεραπεία εξαρτάται από την εντόπιση, τη μορφή και βαρύτητα της νόσου, τον ασθενή και την ικανότητα του αντιβιοτικού να δρα ενδοκυττάρια. Η επίπτωσή της στον άνθρωπο ελαττώνεται όταν μειωθεί η αντίστοιχη επίπτωση στα ζώα. Συνεπώς, κρίνεται αναγκαία η λήψη μέτρων πρόληψης όπως ο εμβολιασμός των ζώων και η παστερίωση γαλακτοκομικών προϊόντων. Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι η σφαιρική ενημέρωση του επαγγελματία υγείας (γιατρός, νοσηλευτής, επισκέπτης υγείας) ιδίως της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας με τα σύγχρονα δεδομένα που αφορούν στη βρουκέλλωση και η καθημερινή επαγρύπνηση του για την πρόληψη και αντιμετώπιση βρουκέλλωσης

Λέξεις κλειδιά: Βρουκέλλωση, βρουκέλλα, ζωονόσος, κυματοειδής πυρετός

Οι κλινικοί εκπαιδευτές και το κλινικό περιβάλλον μάθησης είναι παράμετροι που συμβάλουν σημαντικά στην κλινική εκπαίδευση των φοιτητών. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση των απόψεων των νοσηλευτών για το ρόλο τους ως Κλινικοί εκπαιδευτές και για το κλινικό περιβάλλον μάθησης. Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα της παρούσας περιγραφικής έρευνας αποτέλεσαν 94 νοσηλευτές που εργάζονταν σε νοσοκομεία της Αττικής και σε τμήματα που εκπαιδεύονταν φοιτητές (Μάιος-Ιούλιος 2013). Για τη συλλογή των δεδομένων σχεδιάστηκε ειδικό ερωτηματολόγιο/φόρμα καταγραφής που περιελάμβανε τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των ερωτηθέντων, τις απόψεις τους για το εκπαιδευτικό κλίμα, τη στάση τους απέναντι στην εκπαιδευτική διαδικασία, τις απόψεις τους για τον κλινικό εκπαιδευτή και τις εκπαιδευτικές τους ανάγκες. Τα αποτελέσματα παρουσιάζονται με συχνότητες και εκατοστιαίες αναλογίες. Αποτελέσματα: Η πλειοψηφία του δείγματος ήταν γυναίκες κατά 83% (n=78), ηλικίας 36-40 ετών (28,7%, n=27), με 11-15χρόνια προϋπηρεσίας (31,9%, n=30). Το 16% (n=15) είχε μεταπτυχιακό δίπλωμα και το 3,2% (n=3) κατείχε διδακτορικό τίτλο. Σύμφωνα με τις απαντήσεις, οι νοσηλευτές εφαρμόζουν το λειτουργικό σύστημα φροντίδας (54,3%), αλλά αναγνωρίζουν σαν καλύτερο για την εκπαίδευση (61,7%), το σύστημα ανάθεσης ασθενών. Το 51,1% χαρακτήρισε το εκπαιδευτικό κλίμα μέτριο και το 47,9% άριστο. Το κλινικό περιβάλλον, σύμφωνα με το 59,6%,συμβάλλει κατά 70%-100% στην εμπειρία μάθησης. Η νοσηλευτική επίσκεψη (79,8%) και η λογοδοσία (76,6%) κρίθηκαν ως σημαντικές ευκαιρίες μάθησης. Το 85% των φοιτητών παρακολουθεί τη νοσηλευτική επίσκεψη, ενώ το χάσμα θεωρίας και πράξης χαρακτηρίστηκε πολύ μεγάλο από το 50% των νοσηλευτών. Ένα υψηλό ποσοστό (74,5%) επιθυμεί να παρακολουθήσει ειδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης. Συμπεράσματα: Οι νοσηλευτές αναγνωρίζουν το ρόλο του κλινικού εκπαιδευτή και τη σημαντικότητα του περιβάλλοντος μάθησης και επιθυμούν να έχουν ειδική εκπαίδευση για να μπορούν να σχεδιάζουν τις εκπαιδευτικές εμπειρίες

Λέξεις κλειδιά: Κλινικός εκπαιδευτής, κλινικό περιβάλλον, επίβλεψη

Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) είναι μία από τις κύριες αιτίες θανάτου για χιλιάδες ενήλικες σε όλο τον κόσμο. Οι άτυποι φροντιστές είναι εκείνοι που παρέχουν άμισθη βοήθεια ή επίβλεψη σε πρόσωπα με μία ή περισσότερες ειδικές ανάγκες. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι ασθενείς και οι φροντιστές τους ζουν με το βάρος της επιδείνωσης της ασθένειας, μια κίνηση προς την κατεύθυνση μιας ολοκληρωμένης φροντίδας σε ότι αφορά την προσέγγιση της ΧΑΠ, θα τους βοηθούσε ώστε να αντιληφθούν τη δύναμη της ολιστικής αντιμετώπισης της νόσου, με επίκεντρο την πνευματική φροντίδα. Σκοπός: Η παρούσα ποιοτική μελέτη έγινε με σκοπό τη διερεύνηση των αντιλήψεων Ελλήνων φροντιστών σε ασθενείς με ΧΑΠ σε σχέση με την πνευματικότητα, την επίδραση της στη ζωή τους, καθώς και την αξιολόγηση των εμπειριών τους σε σχέση με τις πνευματικές τους ανάγκες κατά τη διάρκεια της φροντίδας. Υλικό και Μέθοδος: Συνολικά 46 φροντιστές ασθενών με ΧΑΠ συμμετείχαν στη παρούσα έρευνα. Τα στοιχεία της ποιοτικής μελέτης συγκεντρώθηκαν μέσω δομημένων συνεντεύξεων. Αποτελέσματα: Από τους 46 συμμετέχοντες οι 10 (21.7%) ήταν άνδρες και οι 36 (78.3%) ήταν γυναίκες από τους οποίους οι 44 είχαν πρώτου βαθμού συγγένεια με τους ασθενείς. Η παρούσα έρευνα κατέδειξε πως πέρα από τις όποιες συναισθηματικές ανάγκες, υπάρχουν και βαθιά πνευματικές ανάγκες, καθώς οι φροντιστές «παλεύουν» με την πίστη τους και την ικανότητά τους να πιστέψουν σε έναν Θεό ή ένα ανώτερο ον. Συμπεράσματα: Παρά το θετικό δυναμικό πρόσημο της άτυπης φροντίδας, μια επίσημη έρευνα που να ευθυγραμμίζεται με την φυσιολογία της νόσου και να καταδεικνύει τη σημαντική επίδραση της πνευματικότητας και θρησκευτικότητας σε φροντιστές ασθενών με ΧΑΠ δεν είχε μέχρι τώρα διεξαχθεί στην Ελλάδα

Λέξεις κλειδιά: Πνευματικότητα, θρησκευτικότητα, φροντιστές, Χ.Α.Π, ποιοτική έρευνα

Ένα Εντατικό Πρόγραμμα Erasmus (ΕΠΕ) είναι ένα σύντομο πρόγραμμα σπουδών διάρκειας 2-6 εβδομάδων. Οι στόχοι του είναι να προετοιμάσει, να διενεργήσει και να αξιολογήσει ένα καινοτόμο εκπαιδευτικό αντικείμενο το οποίο δεν αποτελεί μέρος του καθιερωμένου προγράμματος σπουδών. Σκοπός: του άρθρου να παρέχει μια επισκόπηση των οκτώ ΕΠΕ στα οποία συμμετείχε το τμήμα νοσηλευτικής του Α.Τ.Ε.Ι.Θ. και της συνεισφοράς τους στη συνεχιζόμενη νοσηλευτική εκπαίδευση Μέθοδος: Η μελέτη περίπτωσης χρησιμοποιήθηκε σε αυτό το άρθρο συζήτησης προκειμένου να αναλυθούν κριτικά τα ΕΠΕ. Αποτελέσματα: Ένα ΕΠΕ ως συνοπτικό εκπαιδευτικό ΄εργαλείο’ μπορεί να αναλυθεί στα εξής κρίσιμα συστατικά: ομάδες στόχοι, κύριες εκπαιδευτικές δραστηριότητες, μαθησιακά αποτελέσματα, αναμενόμενα αποτελέσματα, εκπαιδευτικοί στόχοι, κύριες δραστηριότητες, αποτελέσματα, πρόοδο της προετοιμασίας, καινοτόμες πτυχές και τελικά μαθησιακά αποτελέσματα. Έτσι, τα 10 κρίσιμα συστατικά ενός ΕΠΕ θα παρουσιαστούν και θα συζητηθούν περαιτέρω. Συζήτηση: Τα ΕΠΕ δίνουν έμφαση σε ευρύτερες μορφές γνώσης (π.χ. πολιτιστική) και όχι μόνο στη στενή αντίληψη της γνώσης που αναμένεται να αποκτούν οι σπουδαστές και η οποία προκύπτει από τις πιο παραδοσιακές εκπαιδευτικές μεθόδους. Επίσης, διευκολύνουν τόσο τους φοιτητές όσο και τους εκπαιδευτικούς να εργαστούν από κοινού σε διαπολιτισμικές και πολυεθνικές ομάδες, προκειμένου να επωφεληθούν από τις ειδικές μαθησιακές και διδακτικές συνθήκες οι οποίες δεν είναι διαθέσιμες σε ένα συγκεκριμένο ίδρυμα, και να αποκτήσουν νέες προοπτικές σχετικά με το εκπαιδευτικό αντικείμενο υπό μελέτη. Συμπεράσματα: Το παράδειγμα των ΕΠΕ έχει στηρίξει την ανάπτυξη καινοτόμων ΤΠΕ, νέων εκπαιδευτικών υπηρεσιών, παιδαγωγικών μεθόδων και πρακτικής για τη διά βίου μάθηση στη σύγχρονη Ευρώπη. Τα ΕΠΕ αποτελούν εξαιρετικά επίκαιρο διδακτικό και μαθησιακό εργαλείο για την νοσηλευτική εκπαίδευση

Λέξεις κλειδιά: Εντατικά προγράμματα, Erasmus, συνεχιζόμενη νοσηλευτική εκπαίδευση