Νοσηλευτική διαχείριση επιπλεγμένου εγκαύματος τρίτου βαθμού πηχεοκαρπικής άρθρωσης με επιτυχή έκβαση.

Τα εγκαύματα, ως μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας, μπορούν να οδηγήσουν σε υψηλή νοσηρότητα και θνησιμότητα. Θεωρούνται ως ένας από τους πιο καταστροφικούς τραυματισμούς παγκοσμίως και ο τέταρτος συχνότερος τραυματισμός μετά τα τροχαία ατυχήματα, τις πτώσεις και τη διαπροσωπική βία. Οι τραυματισμοί από εγκαύματα μπορούν να επηρεάσουν την ανθρώπινη ζωή, όπως τη σωματική και ψυχική υγεία, τις λειτουργικές δεξιότητες και την απόδοση. Ιδιαίτερα τα σοβαρότερα εγκαύματα, συνοδεύονται από ισχυρές ανοσολογικές και φλεγμονώδεις αποκρίσεις όπως και από μεταβολικές αλλαγές και σοκ που μπορεί να οδηγήσει σε ανεπάρκεια πολλών οργάνων και Θάνατο. Η διαχείριση και η ταξινόμηση των εγκαυμάτων έχει τροποποιηθεί σημαντικά, τις τελευταίες δεκαετίες. Η πρόοδος της ιατρικής και της νοσηλευτικής επιστήμης στον τομέας της θεραπείας και της φροντίδας, έχει επιφέρει καινοτόμες αλλαγές αναφορικά με την αναζωογόνηση, τη διαχείριση των εγκαυμάτων, την σήψη και την αναδόμηση με στόχο την παροχή της σωστής ιατρονοσηλευτικής φροντίδας με ικανοποιητικά, μακροπρόθεσμα αποτελέσματα τόσο για την υγεία όσο και για την ποιότητα των ασθενών με εγκαυματική βλάβη. Οι νοσηλευτές οι οποίοι ασχολούνται με την φροντίδα αυτών των ασθενών έρχονται αντιμέτωποι με πλήθος προκλήσεων, με στόχο την αποτελεσματικότερη διαχείριση τους , από την νοσηλεία στην οξεία φάση στην μονάδα εντατικής θεραπείας έως την αποκατάσταση τους και την μακροχρόνια φροντίδα με σκοπό την επανένταξη τους στην κοινότητα. Ο ρόλος του νοσηλευτή είναι σημαντικός. Πρέπει να έχει κριτική σκέψη, γνώση, κλινική εμπειρία και ικανότητα στην διαπροσωπική επικοινωνία τόσο με την υπόλοιπη ομάδα εργασίας όσο και με τον ασθενή. Οι νοσηλευτές αποτελούν την πρώτη γραμμή στο σύστημα παροχής υγειονομικής περίθαλψης.

Λέξεις κλειδιά: Έγκαυμα, συντηρητική θεραπεία, πρόληψη/διαχείριση επιπλοκών