Το Βήμα του Ασκληπιού [ISSN: 2241-6005]

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Η επικοινωνία είναι απαραίτητη, ειδικά ανάμεσα σε επαγγελματίες υγείας και ογκολογικούς ασθενείς. Υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα μοντέλα επικοινωνίας και βήματα που οδηγούν σε μία θεραπευτική επικοινωνία. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δίνεται στην χρήση του βιοψυχοκοινωνικού μοντέλου και να χρησιμοποιούνται διάφορες δεξιότητες για την επίτευξή του. Παρόλο που είναι αποτελεσματικό για την αντιμετώπιση των ασθενών και των οικείων τους, αυτό δεν εφαρμόζεται από αρκετούς επαγγελματίες υγείας.

Σκοπός: Σκοπός της βιβλιογραφικής ανασκόπησης ήταν να ερευνηθεί η αποτελεσματικότητα της επικοινωνίας ως τρόπος διαχείρισης των ογκολογικών ασθενών.

Υλικό και μέθοδος: Για την πραγματοποίηση αυτής της βιβλιογραφικής ανασκόπησης, συλλέχθηκαν άρθρα δημοσιευμένα στα ελληνικά και τα αγγλικά, από το Pubmed και Google scholar, με την χρήση λέξεων-κλειδιών: «επικοινωνία», «ογκολογικός ασθενής» και «επαγγελματίας υγείας». Απορρίφθηκαν διπλωματικές και μεταπτυχιακές εργασίες και χρησιμοποιήθηκαν άρθρα και βιβλία που αφορούσαν το ερευνητικό ερώτημα.

Αποτελέσματα: Το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό οφείλει να ανταπεξέλθει στις σωματικές και ψυχικές ανάγκες του ογκολογικού ασθενούς μέσω της επικοινωνίας. Η επικοινωνία πρέπει να είναι ασθενοκεντρική, αφού έτσι μόνο είναι αποτελεσματική για τους συμμετέχοντες σε αυτήν. Από διάφορα άρθρα αποδεικνύεται ότι η αποτελεσματική επικοινωνία με την χρήση συγκεκριμένων τεχνικών οδηγεί στην μείωση των ψυχολογικών προβλημάτων και στην εγκαθίδρυση θεραπευτικής σχέσης. Επίσης, υπάρχουν εμπόδια στην επικοινωνία που ο νοσηλευτής πρέπει να αντιμετωπίσει, ανάλογα την περίπτωση. Τέλος, ο ογκολογικός νοσηλευτής πρέπει να εξετάζει ολιστικά τον ασθενή τελικού σταδίου και να συνάψει μαζί του μια σχέση ανώτερη της απλής επικοινωνίας.

Συμπεράσματα: Η χρήση του βιοψυχοκοινωνικού μοντέλου και γενικότερα της επικοινωνίας κρίνεται απολύτως απαραίτητη, αφού βελτιώνεται η ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς (χωρίς όμως να θεραπεύονται όλα τα σωματικά προβλήματα) και οι επαγγελματίες υγείας επωφελούνται με την λήψη των απαραίτητων πληροφοριών.

Λέξεις κλειδιά:  επικοινωνία, ογκολογικός ασθενής, επαγγελματίας υγείας

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Το οξύ σύνδρομο διαμερίσματος (ΟΣΔ) αποτελείται από ένα από τα λίγα επείγοντα περιστατικά στην ορθοπεδική και την τραυματολογία. Το σύνδρομο διαμερίσματος καθιστά μια επώδυνη κατάσταση που οφείλεται στην αύξηση της ενδιάμεσης πίεσης (ενδοδιαμερισματική πίεση - ICP-ΕΔΠ) μέσα σε ένα κλειστό οστεο-περιτοναϊκό διαμέρισμα όπου η τοπική κυκλοφορία είναι διαταραγμένη. Τα κάτω άκρα και ειδικά τα πόδια είναι το σημείο που επηρεάζεται περισσότερο, ωστόσο, μπορεί επίσης να εμφανιστεί στα άνω άκρα, στο μηριαίο καθώς και στους γλουτούς. Η ανάπτυξη του συνδρόμου διαμερίσματος παρατηρείται συνήθως μετά από σοβαρούς τραυματισμούς, συμπεριλαμβανομένων των καταγμάτων υψηλής ενέργειας ή των συνθλιπτικών τραυματισμών, αν και μπορεί να είναι αποτέλεσμα ελαφρών ή ιατρογενών τραυματισμών. Η διάγνωση του ΟΣΔ είναι δύσκολη στην κλινική πράξη, ακόμη και μεταξύ ειδικών χειρουργών. Επί του παρόντος, η διάγνωση γίνεται με βάση τη φυσική εξέταση και επαναλαμβανόμενες μετρήσεις της ΕΔΠ. Πίεση υψηλότερη από 30 mmHg διαστολικής αρτηριακής πίεσης είναι σημαντική για το σύνδρομο διαμερίσματος. Μόλις γίνει η διάγνωση, η σχάση των περιτονιών για την απελευθέρωση του προσβεβλημένου διαμερίσματος θα πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν νωρίτερα, επειδή η καθυστερημένη αποσυμπίεση θα οδηγούσε σε μη αναστρέψιμη ισχαιμική βλάβη στους μύες και στα περιφερικά νεύρα. Παραμένει αμφιλεγόμενη μεταξύ των συγγραφέων η διάγνωση και η θεραπεία αυτών των σοβαρών καταστάσεων, ιδιαίτερα σχετικά με την ενδοδιαμερισματική στην οποία ενδείκνυται απολύτως η σχάση των περιτονίων καθώς και στο χρόνο σύγκλεισης του χειρουργικού τραύματος.

Λέξεις κλειδιά: οξύ σύνδρομο διαμερίσματος, ενδοδιαμερισματική πίεση, διάνοιξη περιτονιών

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η διαδικασία του προληπτικού ελέγχου υγείας είναι ένας από τους θεμελιώδεις πυλώνες της δημόσιας υγείας. Ο πρωταρχικός στόχος της είναι η αναγνώριση και η πρόληψη ασθενειών πριν γίνουν σοβαρές, εντοπίζοντάς τες σε πρώιμο στάδιο. Για την αξιολόγηση της υγείας ενός ατόμου και τον εντοπισμό τυχόν σημάτων κινδύνου ή ασθενειών στα αρχικά τους στάδια, αυτή η συστηματική τεχνική συνδυάζει πληροφορίες από πολυάριθμες διαγνωστικές εξετάσεις με κλινικές παρατηρήσεις και απεικονιστικές εξετάσεις.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, κάθε δραστηριότητα που γίνεται για την προστασία μιας κοινότητας από πιθανές απειλές και για την ενίσχυση της προστασίας από τέτοιους κινδύνους θεωρείται προληπτική. Ως αποτέλεσμα, η πρωτογενής και δευτερογενής πρόληψη, η έγκαιρη παρέμβαση και η επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου είναι όλα πιθανά αποτελέσματα που μπορούν να επιτευχθούν με τον προληπτικό έλεγχο υγείας.

Η χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης διευκολύνει την αξιολόγηση τεράστιων ποσοτήτων δεδομένων και την εκτίμηση του κινδύνου διαφόρων ασθενειών, γεγονός που με τη σειρά του βελτιώνει την ικανότητα προσαρμογής των θεραπευτικών σχεδίων.

Ως επιπλέον εργαλείο, ο προληπτικός έλεγχος υγείας έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει στην ελαχιστοποίηση των ανισοτήτων στην υγεία, εάν σχεδιάζονται και διεξάγονται με κοινωνική ευαισθητοποίηση. Η εφαρμογή πολιτικών που επιτρέπουν την καθολική πρόσβαση και την ενσωμάτωση της πολιτισμικής ικανότητας στις προληπτικές δραστηριότητες είναι απαραίτητη προκειμένου να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα του προληπτικού ελέγχου υγείας.

Η διαδικασία του προληπτικού ελέγχου είναι μια εξατομικευμένη, βασισμένη σε τεκμηριωμένα στοιχεία και συστηματική στρατηγική πρόληψης που βελτιώνει τη συνολική υγεία ενός πληθυσμού, μειώνει το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης και βελτιώνει την ποιότητα ζωής των ατόμων εντός του πληθυσμού. Η έννοια του προληπτικού ελέγχου υγείας είναι δυναμική, πράγμα που σημαίνει ότι είναι επιρρεπής σε αλλαγές υπό το πρίσμα της νέας έρευνας, των εξελίξεων στην τεχνολογία και των προσδοκιών της κοινωνίας.

Λέξεις κλειδιά: πρόληψη, προληπτικός έλεγχος, οφέλη, ομάδα φροντίδας υγείας

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: H βρουκέλλωση είναι μία ζωονόσος που προκαλείται από το βακτήριο Brucella Melitensis. Η βρουκέλλωση είναι η πρώτη σε συχνότητα ζωονόσος στη χώρα μας, ενώ χαρακτηρίζεται επίσης ως η συχνότερη σε καταγραφές ζωονόσος σε παγκόσμια κλίμακα μετρώντας πάνω από 500.000 κρούσματα ετησίως. Πρόκειται για μία σοβαρή νόσος που αν ο άνθρωπος δεν εφαρμόσει τις κατάλληλες προφυλάξεις κινδυνεύει να νοσήσει σοβαρά τόσο αυτός όσο και να μεταδοθεί στα ζώα του και σε γειτονικά ζώα.

Σκοπός: Η διερεύνηση της συχνότητας της νόσου σε πληθυσμό κινδύνου, όπως και των πρακτικών και στάσεών τους απέναντι στην πρόληψή της. Για τον σκοπό αυτό διανεμήθηκαν δομημένα ερωτηματολόγια σε κτηνοτρόφους και προσωπικό σφαγείων στις περιοχές της Δυτικής Ελλάδας, Ηπείρου και Πελοποννήσου.

Υλικό και Μέθοδος: Η έρευνα επικεντρώθηκε στη μελέτη των στάσεων των κτηνοτρόφων και των εργαζομένων στα σφαγεία στην Δυτική Ελλάδα όσον αφορά στην τήρηση των μέτρων προσωπικής και επαγγελματικής υγιεινής. Ο πληθυσμός μελέτης περιλάμβανε 314 ιδιοκτήτες ζώων στην Δυτική Ελλάδα, οι ασχολίες των οποίων τους φέρνουν σε άμεση επαφή με τα ζώα και τα προϊόντα τους. Μέσω ερωτηματολογίων, η έρευνα διερεύνησε τη γνώση των συμμετεχόντων για τη βρουκέλλωση, τη συχνότητα επαφής με τη νόσο, και τα μέτρα πρόληψης που τηρούνται.

Αποτελέσματα: Από τους συμμετέχοντες, 9,9 % είχε εμφανίσει νόσηση από μελιταίο πυρετό, με συχνότερο σύμπτωμα το εμπύρετο, και στις περισσότερες περιπτώσεις τηρούνταν οι αρχές προστασίας του ζώου (π.χ. εμβολιασμοί). Όσο μεγαλύτερο ήταν το μορφωτικό επίπεδο των συμμετεχόντων, τόσο καλύτερη ήταν και η ενημέρωσή τους σχετικά με την βρουκέλλωση ,και μικρότερη η πιθανότητα νόσησης. Επίσης, όσο Περισσότερο επεξεργάζονταν οι συμμετέχοντες το γάλα, τόσο μικρότερη ήταν η πιθανότητα να έχουν νοσήσει από μελιταίο πυρετό. Η τήρηση των μέτρων υγιεινής ήταν αντιστρόφως ανάλογη της πιθανότητας νόσησης, ενώ παρατηρήθηκε επίσης και πλημμελής χρήση του προστατευτικού εξοπλισμού.

Συμπεράσματα: Αναγκαία κρίνεται η τήρηση των μέτρων που προβλέπεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για την πρόληψη της νόσου, ενώ ο σχεδιασμός και η εξαγωγή παρεμβάσεων μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη συμμόρφωση και περιορισμό των κρουσμάτων.

Λέξεις κλειδιά: Brucella, ζωονόσος, Βρουκέλλωση, μελιταίος πυρετός

Εισαγωγή: Η πανδημία του κοροναϊού επέφερε μεγάλες αλλαγές στην καθημερινή εργασιακή ζωή στην Ελλάδα. Η πλειονότητα των τηλεργαζόμενων αντιμετώπισε συνέπειες στην υγεία, όπως επιπτώσεις στο μυοσκελετικό τους σύστημα. Σκοπός: Η παρούσα μελέτη είχε ως στόχο να ερμηνεύσει μέσω των ερευνητικών ερωτημάτων τη μυοσκελετική υγεία των εργαζομένων και να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ τηλεργασίας και μυοσκελετικών διαταραχών. Μέθοδος: Η συγχρονική μελέτη διεξήχθη σε δείγμα 232 εργαζομένων σε υπουργείο μέσω ενός εσωτερικά κατασκευασμένου ερωτηματολογίου δημογραφικών και εργασιακών χαρακτηριστικών και του γενικού σκανδιναβικού ερωτηματολογίου για τα μυοσκελετικά συμπτώματα (NMQ). Μετά τις απαραίτητες εγκρίσεις, τα ερωτηματολόγια διανεμήθηκαν και συλλέχθηκαν τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2021 και υποβλήθηκαν σε περαιτέρω στατιστική επεξεργασία με το SPSS19. Αποτελέσματα: Το δείγμα της μελέτης ήταν κυρίως γυναίκες (72,4%), με μέση ηλικία 48,1±10,3 έτη. Ο συνολικός μέσος όρος των ετών υπηρεσίας ήταν 23,5±8,7. Ο μέσος όρος των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας ήταν 41,6±4,7. Το 94,4% ανέφερε ότι αντιμετώπιζε ενοχλήσεις από τουλάχιστον ένα μυοσκελετικό πρόβλημα τους τελευταίους 12 μήνες, ενώ το 59,1% είχε πρόβλημα στην καθημερινή του εργασία λόγω ενοχλήσεων σε τουλάχιστον ένα μέρος του σώματος. Οι πιο σημαντικές θετικές συσχετίσεις βρέθηκαν για τις μυοσκελετικές διαταραχές: τους τελευταίους 12 μήνες σε σχέση με το φύλο στην περιοχή του αυχένα και της ωμοπλάτης, σε δυσφορία κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων τους τελευταίους 12 μήνες σε σχέση με το φύλο και το άνω μέρος της πλάτης και μεταξύ των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας και της δυσφορίας στους ώμους, τους αγκώνες και τους καρπούς. Συμπέρασμα: Η βίαιη αύξηση της τηλεργασίας φαίνεται να έχει προκαλέσει αύξηση των μυοσκελετικών διαταραχών στον αυχένα, στην περιοχή των ώμων και στα άνω άκρα.

Λέξεις κλειδιά: Μυοσκελετικά προβλήματα, τηλεργασία από το σπίτι, εργασία γραφείου μέσω υπολογιστή, Γενικό Σκανδιναβικό Ερωτηματολόγιο για τα μυοσκελετικά συμπτώματα (NMQ)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Εισαγωγή: Η ανθεκτικότητα, η επαγγελματική εξουθένωση και ο εκφοβισμός επηρεάζουν την επαγγελματική ευημερία και την ποιότητα φροντίδας στους επαγγελματίες υγείας. Ιδιαίτερη πρόκληση αποτελούν οι νοσηλευτές με σύμβαση ορισμένου χρόνου στο ΕΣΥ, οι οποίοι αντιμετωπίζουν αυξημένο εργασιακό άγχος λόγω επισφαλών συνθηκών εργασίας. Σκοπός: Η διερεύνηση της σχέσης της ανθεκτικότητας με την επαγγελματική εξουθένωση και τον εκφοβισμό σε νοσηλευτές που υπηρετούν με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου στο Εθνικό Σύστημα Υγείας στην Ελλάδα. Υλικό και Μέθοδος: Η μελέτη περιλαμβάνει 120 νοσηλευτές, εκ των οποίων οι 109 είναι γυναίκες (90.8%), οι 10 άνδρες (8.3%), οι οποίοι υπηρετούν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας στην Ελλάδα. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν με σταθμισμένα ερωτηματολόγια που μετρούσαν την ανθεκτικότητα, την επαγγελματική εξουθένωση και τον εκφοβισμό. Η ανάλυση περιλάμβανε συσχετίσεις Pearson και ανάλυση παλινδρόμησης. Αποτελέσματα: Η ανθεκτικότητα δεν συσχετίστηκε στατιστικά σημαντικά με την επαγγελματική εξουθένωση (p=0.700) ή τον εκφοβισμό (p=0.412). Αντίθετα, ο εκφοβισμός συσχετίστηκε θετικά και σημαντικά με την επαγγελματική εξουθένωση (r=0.245, p=0.007). Η ανάλυση παλινδρόμησης έδειξε ότι ο εκφοβισμός αποτελεί σημαντικό προγνωστικό παράγοντα της επαγγελματικής εξουθένωσης (p=0.007). Συμπεράσματα: Ο εκφοβισμός στον χώρο εργασίας αναδεικνύεται ως κεντρικός παράγοντας της επαγγελματικής εξουθένωσης στους νοσηλευτές με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου στο Εθνικό Σύστημα Υγείας στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν την ανάγκη για στρατηγικές ψυχολογικής υποστήριξης, ενίσχυση της ανθεκτικότητας και παρέμβαση για τη μείωση του εκφοβισμού. Λέξεις Κλειδιά: Ανθεκτικότητα, Εργασιακή Εξουθένωση, Συμβασιούχοι Νοσηλευτές, Εκφοβισμός

Λέξεις κλειδιά: Ανθεκτικότητα, Εργασιακή Εξουθένωση, Συμβασιούχοι Νοσηλευτές, Εκφοβισμός

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εισαγωγή: Στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών, καθίσταται αναγκαία η υποστήριξη των ζωτικών λειτουργιών των πρόωρων νεογνών, σε συνάρτηση με την έγκαιρη παρέμβαση στην αισθητηριακή και ψυχολογική τους κατάσταση υπό το πρίσμα ειδικοτήτων όπως η Εργοθεραπεία.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας συστηματικής ανασκόπησης ήταν να διερευνηθούν οι εργοθεραπευτικές παρεμβάσεις που πραγματοποιούνται στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών, για τη φροντίδα και την υποστήριξη των πρόωρων νεογνών που βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο, ενώ παράλληλα αποσκοπεί στην περιγραφή των θεωριών και των προσεγγίσεων που υιοθετεί η Εργοθεραπεία στα πλαίσια της διεπιστημονικής ομάδας.

Υλικό και Μέθοδος: Για τη συλλογή των δεδομένων, αναζητήθηκαν και συμπεριλήφθηκαν σχετικά άρθρα από τις επιστημονικές δεδομένων PubMed, ScienceDirect και Medline που δημοσιεύθηκαν τη χρονική περίοδο 2004-2024. Η στρατηγική αναζήτησης άρθρων περιλάμβανε προκαθορισμένες λέξεις-κλειδιά σχετικές με τη θεματολογία της ανασκόπησης, όπως “πρόωρα”, “νεογνά”, “εργοθεραπεία”, “μονάδα εντατικής νοσηλείας νεογνών”, καθώς και ο συνδυασμός αυτών.

Αποτελέσματα: Από τα 204 άρθρα που εντοπίστηκαν στην αρχική αναζήτηση , 23 άρθρα πληρούσαν τα κριτήρια για τη συμπερίληψη στην ανασκόπηση, αναφέροντας κατευθυντήριες οδηγίες της Εργοθεραπείας, καθώς και θεωρίες και θεραπευτικές προσεγγίσεις που υιοθετεί η επιστήμη της Εργοθεραπείας για τα πρόωρα νεογνά στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των μελετών, η Εργοθεραπεία αξιοποιεί το θεωρητικό μοντέλο Άτομο-Περιβάλλον-Έργο, το οποίο πλαισιώνει το πρόωρο νεογνό σε σχέση με το περιβάλλον του και τα έργα που εμπλέκεται. Η συμβολή της Εργοθεραπείας στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών βασίζεται σε αναπτυξιακές και οικογενειοκεντρικές προσεγγίσεις, στοχεύοντας αφενός στην προαγωγή της αυτορρύθμισης των πρόωρων νεογνών απέναντι σε στρεσογόνες συνθήκες, αφετέρου στη βελτίωση της νευροανάπτυξης.

Συμπεράσματα: Υπό το πρίσμα της διεπιστημονικής προσέγγισης στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών, η Εργοθεραπεία ενσωματώνει καινοτόμες προσεγγίσεις και τεκμηριωμένες θεραπευτικές μεθόδους για τη φροντίδα των αναγκών των πρόωρων νεογνών σε σωματικό, αισθητηριακό και ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο, προάγοντας την υγεία, την ευεξία και τη συμμετοχή σε αναπτυξιακά κατάλληλα βασικά καθημερινά έργα.

Λέξεις κλειδιά: Εργοθεραπεία, πρόωρα νεογνά, Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Εισαγωγή: Ο όρος Laser (Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation- Ενίσχυση Φωτός με Διεγερμένη Εκπομπή Ακτινοβολίας) αφορά έννοια που προέκυψε από τον Αϊνστάιν το 1917 σχετικά με τις φυσικές αρχές της διεγερμένης εκπομπής φωτός ενώ το 1967 κατασκευάστηκε το πρώτο λέιζερ ρουμπίνι. Χρησιμοποιείται ευρέως σε θεραπευτικά και διαγνωστικά πεδία όπως στην χειρουργική, οδοντιατρική, αισθητική κ.α. Λόγω της φωτοδιέργεσης ευνοεί τη συστολή χρόνιων ελκών παρέχοντας αναλγητικές και βιοδιεγερτικές επιδράσεις ταχύτερα και ασφαλέστερα σε σχέση με πιο συντηρητικές μεθόδους θεραπείας. Σκοπός:. Η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της θεραπευτικής χρήσης του λέιζερ στη διαδικασία αποκατάστασης χρόνιων ελκών. Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε συστηματική ανασκόπηση στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων Pub Med και Google Scholar. Κριτήρια εισαγωγής ήταν πρωτογενείς μελέτες των οποίων το δείγμα ήταν ασθενείς ανεξαρτήτου ηλικίας με χρόνια έλκη, δημοσιευμένες στην Αγγλική γλώσσα, την περίοδο 2015-2021. Αποτελέσματα: Από την ανασκόπηση προέκυψαν 23 άρθρα που ικανοποιούσαν τα κριτήρια ένταξης. Από τις μελέτες συνεπάγεται η θετική επίδραση της θεραπείας λέιζερ στην διαχείριση και αντιμετώπιση των χρόνιων και μη επουλωτικών ελκών, όπως τα DFUs και VLUs. Φαίνεται να είναι δραστική λόγω της ταχύτερης διαδικασίας αποκατάστασης, του καθαρισμού και της μείωσης της επιφάνειας πληγών και του περιορισμού πόνου και λοιμώξεων. Συμπεράσματα: Η εφαρμογή θεραπείας λέιζερ χαμηλού επιπέδου φαίνεται να έχει σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι της συμβατικής θεραπείας ή άλλων τεχνικών.

Λέξεις κλειδιά: Laser Therapy, Wound Healing, Ulcers

Εισαγωγή: Ο μητρικός θηλασμός θεωρείται απαραίτητος για την φυσιολογική ανάπτυξη του βρέφους, για την ενίσχυση του συναισθηματικού δεσίματος μεταξύ μητέρας-βρέφους καθώς και για την πρόληψη γυναικολογικών καρκίνων στις μητέρες. Παρόλα αυτά, τα τελευταία έτη παρατηρείται τόσο αύξηση της χρήσης φόρμουλας γάλακτος όσο και μείωση της χρονικής διάρκειας του θηλασμού.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας συστηματικής ανασκόπησης ήταν η μελέτη των παρεμβάσεων που έχουν υλοποιηθεί την τελευταία πενταετία στις χώρες της Ευρώπης προκειμένου να προωθήσουν τον μητρικό θηλασμό σε μέλλουσες μητέρες και λεχώνες.

Υλικό και μέθοδος: Η αναζήτηση της βιβλιογραφίας πραγματοποιήθηκε μεταξύ Δεκεμβρίου 2023 και Ιανουαρίου 2024 στις βάσεις δεδομένων Pubmed, Cochrane Library και Google Scholar για τα έτη 2018-2023 με την χρήση των λέξεων κλειδιών “intervention”, “breastfeeding”, “lactation”, “primiparous”, “women”, “infant” καθώς και συνώνυμων λέξεων. Τα άρθρα που συμπεριλήφθηκαν στην ανασκόπηση υποβλήθηκαν σε ποιοτικό έλεγχο με τη χρήση εργαλείων όπως το Cochrane risk of Bias (RoB-2), το National Institutes of Health (NIH) και το Joanna Briggs Institute (JBI).

Αποτελέσματα: Στην ανασκόπηση συμπεριλήφθηκαν συνολικά 20 μελέτες. Παρατηρήθηκε ότι οι παρεμβάσεις στην πλειοψηφία τους ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικές τόσο στην αύξηση των ποσοστών του μητρικού θηλασμού όσο και στην αύξηση της διάρκειας του. Επιπλέον, οι παρεμβάσεις συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση της αυτοαποτελεσματικότητας των μητέρων για τον μητρικό θηλασμό. Οι μητέρες απόκτησαν γνώσεις και δεξιότητες σχετικά με τον θηλασμό ενώ παράλληλα ένιωθαν περισσότερη αυτοπεποίθηση να πραγματοποιήσουν τον θηλασμό και να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τυχόν προβλήματα που προκύπταν. Ιδιαίτερα σημαντική φάνηκε η συμβολή ομότιμων γυναικών οι οποίες έπειτα από εκπαίδευση που είχαν λάβει από επαγγελματίες υγείας υλοποίησαν τις παρεμβάσεις.

Συμπεράσματα: Συμπερασματικά, κρίνεται απαραίτητη η διατήρηση της υλοποίησης παρεμβάσεων που έχουν ως σκοπό την προώθηση του μητρικού θηλασμού ειδικά όταν αυτές υλοποιούνται από ομότιμες γυναίκες.

Λέξεις κλειδιά: Γαλουχία, Βρεφική διατροφή, Προαγωγή υγείας, Διατροφική συμπεριφορά

Εισαγωγή. Ο ρόλος του σχολικού νοσηλευτή είναι πολυδιάστατος. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνει ταυτόχρονα πολλές εργασίες και να προσαρμόζει το πρόγραμμά του όταν οποιαδήποτε έκτακτη ανάγκη προκύψει. Βασικός ρόλος του είναι η αγωγή και προαγωγή της υγείας του σχολικού πληθυσμού, καθώς και η παροχή Πρώτων Βοηθειών. Σκοπός. Αυτή η μελέτη προσπαθεί να αναδείξει πόσα και τι είδους έκτακτα περιστατικά αντιμετωπίζει καθημερινά σε ένα ελληνικό δημόσιο δημοτικό σχολείο. Επιπλέον, η παρούσα εργασία δύναται να εντοπίσει όλες τις παρεμβάσεις που μόνο ένας νοσηλευτής μπορεί να κάνει σε ένα σχολείο και να τονίσει τη σημασία της παρουσίας αυτού του επαγγελματία σε κάθε είδους σχολείο. Υλικό και Μέθοδος. Πρόκειται για μια ποσοτική μελέτη κατά το χρονικό διάστημα Δεκέμβρης 2021 – Φεβρουάριος 2022 που διεξήχθη σε 11θέσιο δημοτικό σχολείο με 229 μαθητές. Αποτελέσματα. Σε 52 εργάσιμες ημέρες, ο σχολικός νοσηλευτής πραγματοποίησε 175 παρεμβάσεις, σε 96 αγόρια και 79 κορίτσια. Οι παρεμβάσεις που έγιναν ήταν ποικίλες. Κανένα παιδί δεν χρειάστηκε τη συνοδεία του νοσηλευτή σε νοσηλευτικό ίδρυμα. Συμπεράσματα. Η ύπαρξη σχολικού νοσηλευτή πρέπει να είναι υποχρεωτική σε κάθε σχολείο. Επιπλέον, ένα κοινό σύστημα καταγραφής της εργασίας του στα σχολεία μπορεί να αναδείξει τον ρόλο και τη σημαντικότητά του. Μελλοντικές μελέτες μπορούν να στραφούν προς τα εκεί.

Λέξεις κλειδιά: σχολείο, εξειδικευμένος νοσηλευτής, ρόλος, γενική εκπαίδευση

Η σύζευξη της Ιατρικής επιστήμης με τις Ανθρωπιστικές επιστήμες και τα πολλαπλά οφέλη της, είναι ένα ζήτημα που απασχολεί τους επιστήμονες ήδη από τον19ο αιώνα. Στη διάρκεια των επόμενων ετών και μέχρι σήμερα έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα παγκοσμίως προς αυτή την κατεύθυνση και πληθώρα ερευνών που υποστηρίζουν τις θετικές επιδράσεις της σύνδεσης αυτής. Στην παρούσα εργασία εμείς ασχολούμαστε με μία συγκεκριμένη περίπτωση λογοτέχνη και γιατρού, του Άντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ. Εξετάζουμε την επίδραση του συγγραφέα-καλλιτέχνη στον γιατρό/επιστήμονα. Χρησιμοποιούμε ως βασική μας πηγή την εκτεταμένη αλληλογραφία του, που αποτελεί την προσωπική του μαρτυρία σε σχέση τόσο με τις ιδέες όσο και την δράση του. Παράλληλα εξετάζουμε και άλλα κείμενά του που έχουμε στην διάθεσή μας, λογοτεχνικά κ όχι μόνο, για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Τα βασικά μας ερωτήματα είναι: - Ποια είναι τα στοιχεία του λογοτέχνη Τσέχωφ που συναντούν και επιδρούν στον γιατρό Τσέχωφ ; - πως και αν μπορούν να φανούν χρήσιμα σήμερα αυτά τα στοιχεία, στην ανάπτυξη των ήπιων δεξιοτήτων των επαγγελματιών στον χώρο της υγείας; Η ενδελεχής παρατηρητικότητα, η επικοινωνία με τους ασθενείς ειδικότερα, η ενσυναίσθηση, η κοινωνική ευαισθησία αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά που αντιστοιχούν σε ιδιότητες που αποκαλούμε συχνά «ήπιες δεξιότητες» και θεωρούνται από πολλούς ειδικούς εξαιρετικά σημαντικές για τους επαγγελματίες υγείας. Με βάση τα παραπάνω και το παράδειγμα του Τσέχωφ σε σχέση με αυτά, συντασσόμαστε με τους επιστήμονες που υποδεικνύουν την χρησιμότητα ή και την αναγκαιότητα της εισαγωγής μαθημάτων της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στην εκπαίδευση των γιατρών και γενικότερα των επαγγελματιών στον χώρο της υγείας.

Λέξεις κλειδιά: Medical Humanities, λογοτεχνια και ιατρικη, Αντον Τσέχωφ, ηπιες δεξιοτητες