To τραύμα αποτελεί κοινό βίωμα σε πολλά άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα εξάρτησης και στις οικογένειές τους, ενώ πρόσφατα έχει αναγνωριστεί ο κίνδυνος δευτερογενούς μετατραυματικής διαταραχής για τους επαγγελματίες που εργάζονται στον τομέα των εξαρτήσεων. Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να ενισχύσει την κατανόηση της συνεχιζόμενης επίδρασης και του αντίκτυπου του τραύματος στη ζωή των εξαρτημένων ατόμων, των οικογενειών τους αλλά και των επαγγελματιών ψυχικής υγείας οι οποίοι επωμίζονται την ευθύνη της φροντίδας και της υποστήριξής τους.. Μεθοδολογία: Διεξήχθη ανασκόπηση της βιβλιογραφίας χρησιμοποιώντας συνδυασμούς με τις ακόλουθες λέξεις-κλειδιά: εξαρτήσεις, τραύμα, διαταραχή μετατραυματικού άγχους, οικογένειες, επαγγελματίες, φροντιστές, δευτερογενές μετατραυματικό άγχος. Η ανασκόπηση κάλυψε την περίοδο των τριών τελευταίων δεκαετιών, από το 1986 έως το 2016. Αποτελέσματα: Υποστηρίζεται ότι για να καταφέρουν οι επαγγελματίες να βοηθήσουν τους ασθενείς να αποκαταστήσουν την αίσθηση σκοπού και νοήματος στη διαδικασία της ανάρρωσης, είναι κατ' αρχάς απαραίτητο να κατανοήσουν το βίωμα του ψυχικού πόνου των ατόμων και των οικογενειών που αντιμετωπίζουν τη διπλή ψυχική επιβάρυνση του τραύματος και της εξάρτησης. Συμπεράσματα: Η κλινική εποπτεία μπορεί να συμβάλει ώστε οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας να καλλιεργήσουν μια βαθύτερη κατανόηση των συναισθηματικών τους αντιδράσεων προς τους ασθενείς και τις οικογένειές τους αλλά και να προστατευθούν από τον κίνδυνο του δευτερογενούς μετατραυματικού άγχους
Λέξεις κλειδιά: Τραύμα, εξαρτήσεις, μετατραυματική διαταραχή άγχους, νοσηλευτές εξαρτημένων ατόμων, δευτερογενής μετατραυματική διαταραχή άγχους