Η στάση των νοσηλευτών στην καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση εξωνοσοκομειακά

Η αιφνίδια καρδιακή ανακοπή, είναι μία από τις πρώτες αιτίες θανάτου στην Ευρώπη. Η έγκαιρη έναρξη Βασικής ΚΑΡΠΑ από τους παρευρισκόμενους, μπορεί να διπλασιάσει ή και να τριπλασιάσει τα ποσοστά επιβίωσης των θυμάτων καρδιακής ανακοπής. ΣΚΟΠΟΣ της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί η στάση των νοσηλευτών απέναντι στην έναρξη η μη, Καρδιοπνευμονικής Αναζωογόνησης (ΚΑΡΠΑ) καθώς και της διερεύνησης των αιτιών που συχνά αποτρέπουν τους νοσηλευτές από το να εφαρμόσουν Βασική ΚΑΡΠΑ σε θύματα ανακοπής, έξω από το χώρο του νοσοκομείου. ΥΛΙΚΟ – ΜΕΘΟΔΟΣ: Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν 177 νοσηλευτές και βοηθοί νοσηλευτών που εργάζονταν σε εννέα νοσοκομεία της Αθήνας. Για τη συλλογή των στοιχείων χρησιμοποιήθηκε ειδικά προσχεδιασμένο ερωτηματολόγιο το οποίο συμπληρώθηκε από τους νοσηλευτές εθελοντικά και ανώνυμα. Για τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πρόγραμμα SPSS v.16 και η μέθοδος x2 και Kendall’s Tau-B. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν 78% (137) γυναίκες και 22% (40) άνδρες, με μέση ηλικία τα 31 χρόνια. Ως προς το μορφωτικό επίπεδο, το 16% (28) ήταν μέσης εκπαίδευσης, το 79% (140) ήταν ανώτατης εκπαίδευσης (απόφοιτοι ΑΤΕΙ, ΑΕΙ) και το 5% (9) ήταν κάτοχοι μεταπτυχιακού τίτλου. Οι νοσηλευτές που παρακολούθησαν πρόσφατα πιστοποιημένη εκπαίδευση, δήλωσαν περισσότερο ασφαλείς αλλά και μεγαλύτερη προθυμία στο να επέμβουν σε ένα συμβάν καρδιοαναπνευστικής ανακοπής, το οποίο αφορά γνωστό(p=0,004) ή άγνωστο θύμα (p=0,02) σε αντίθεση με τους υπόλοιπους. Ως προς τους παράγοντες που τους αποτρέπουν να ξεκινήσουν ΚΑΡΠΑ, το 43% δήλωσε ότι είναι ο φόβος για πιθανές νομικές κυρώσεις, το 30% ο φόβος μήπως βλάψουν το θύμα και μόλις το 15% ο φόβος για μετάδοση ασθένειας από το θύμα στον ανανήπτη. Ο φόβος πρόκλησης σωματικής βλάβης στο θύμα ανακοπής σχετίζεται στατιστικά σημαντικά με τις μικρότερες ηλικίες (p=0,04) καθώς και με τον μικρότερο αριθμό των εξειδικευμένων εκπαιδεύσεων σε πιστοποιημένα σεμινάρια ΚΑΡΠΑ (p<0,001). Ο φόβος για μετάδοση ασθένειας από το θύμα ανακοπής προς τον ανανήπτη, γίνεται μικρότερος όσο περισσότερο εκπαιδεύεται στην ΚΑΡΠΑ (p=0,03). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Από τα αποτελέσματα διαφαίνεται η ανάγκη συνεχούς εκπαίδευσης και επανεκπαίδευσης των νοσηλευτών με προγράμματα πιστοποιημένα στη Βασική Υποστήριξη της Ζωής. Με τον τρόπο αυτό οι νοσηλευτές θα έχουν μεγαλύτερη προθυμία να επέμβουν σε συμβάν ανακοπής εξωνοσοκομειακά σε γνωστό και σε άγνωστο θύμα, ενώ ταυτόχρονα μειώνονται σημαντικά φόβοι που συνήθως λειτουργούν αποτρεπτικά.

Λέξεις κλειδιά: ΚΑΡΠΑ, στάσεις, αίτια, νοσηλευτές