Το Βήμα του Ασκληπιού Τόμ. 19, Αρ. 4 (2020): Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2020

Η κρίση της πανδημίας του COVID-19 έχει ήδη κατακλύσει την υιοθέτηση της τηλεϋγείας σε ένα μεγάλο φάσμα εφαρμογών στη φροντίδα από απόσταση. Η αύξηση της ζήτησης για συστήματα τηλεϊατρικής και τηλενοσηλευτικής έχει οδηγήσει σε μια πίεση των παρόχων ψηφιακών συστημάτων για άμεσες λύσεις και εφαρμογές σε ζητήματα πολιτών, επαγγελματιών υγείας αλλά και δημόσιων φορέων ως εργαλεία για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Η αποστασιοποίηση και ο φόβος της μετάδοσης του ιού, έχει αναδείξει πολλές εφαρμογές και συστήματα τηλεϊατρικής σε ζωτικής σημασίας εργαλεία με σημαντικότερα ίσως αυτήν της ανίχνευσης επαφών και αναφοράς και επιτήρησης των πιθανών ή επιβεβαιωμένων κρουσμάτων. Η χρήση της τηλεϊατρικής και της τηλενοσηλευτικής φαίνεται να εξαπλώνεται επιτακτικά στο χώρο της υγείας με καλές προοπτικές για την παραμονή της και περαιτέρω διάδοσή της. Ψηφιακές εφαρμογές και λύσεις για την εξ αποστάσεως ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα υπάρχουν εδώ και αρκετά χρόνια αλλά με αφορμή την πανδημία του COVID-19 άρχισαν να προσφέρουν ολοένα και περισσότερες δυνατότητες στην εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας, την παρακολούθηση και διαχείριση των ασθενών, την πρόληψη από τον κίνδυνο μόλυνσης από τον ιό αλλά και σε πληθώρα άλλων πεδίων. Ωστόσο πολλά εμπόδια μένει να ξεπεραστούν σε πολλά επίπεδα με κυριότερο αυτό του κινδύνου παραβίασης των προσωπικών δεδομένων. Σε κάθε περίπτωση, τα αδιαμφησβήτητα πλεονεκτήματα της τηλεϋγείας δεν μπορούν παρά να την καθιστούν ως μία εξελισσόμενη αναγκαιότητα στο άμεσο μέλλον της υγειονομικής περίθαλψης.

Λέξεις κλειδιά: Τηλεϋγεία, τηλεϊατρική, τηλενοσηλευτική, πανδημία, COVID-19

Εισαγωγή: Η ασθένεια που προκαλεί ο ιός SARS-CoV-2, τα πρώτα κρούσματα της οποίας εκδηλώθηκαν στην Κίνα στα τέλη του 2019, έλαβε διαστάσεις πανδημίας, όταν μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου 2020 είχαν σημειωθεί 7.834 επιβεβαιωμένα περιστατικά νόσησης και 170 θάνατοι σε παγκόσμια κλίμακα. Σκοπός: Το παρόν άρθρο επιχειρεί να παρουσιάσει τον τρόπο με τον οποίο επέδρασαν οι πανδημίες της νόσου SARS (Severe Acute Respiratory Syndrome), της MERS (Middle East syndrome) και της COVID-19 στην ψυχική υγεία των διαφορετικών υποομάδων του πληθυσμού και τους προσδιοριστικούς παράγοντες που διαμόρφωσαν συνθήκες ψυχικής νοσηρότητας, σε μία προσπάθεια κατανόησης των αρνητικών ψυχολογικών επιπτώσεών τους. Υλικό- Μέθοδος: Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η ξενόγλωσση βιβλιογραφική ανασκόπηση στις βάσεις δεδομένων Pubmed, Scopus και Google Scholar στο αντικείμενο της ψυχικής υγείας εν μέσω πανδημιών και η παρουσίαση του φάσματος των ψυχοκοινωνικών αναγκών οι οποίες προέκυψαν στις διαφορετικές ομάδες του πληθυσμού κατά την πανδημία των νόσων SARS, MERS και COVID-19. Αποτελέσματα: Tα συμπεράσματα από τις πρώτες έρευνες για την ψυχική κατάσταση των διαφορετικών υποομάδων του πληθυσμού κατά τη διάρκεια της COVID-19 πανδημίας είναι συγκρίσιμα με εκείνα που προέκυψαν κατά τις προηγούμενες δύο μεγάλες πανδημίες. Συνεπώς, καταδεικνύεται η αναγκαιότητα για την έγκαιρη φροντίδα της ψυχικής υγείας με την άμεση υιοθέτηση μέτρων και εφαρμογή παρεμβάσεων που θα βασίζονται στις διαφορετικές ανάγκες του πληθυσμού. Συμπεράσματα: Στην Ελλάδα το κράτος έλαβε εγκαίρως μέτρα εναντίον της διάδοσης του ιού, όμως, η δημοσιευμένη ερευνητική προσπάθεια απόδοσης της ψυχικής κατάστασης των Ελλήνων βρίσκεται ακόμη σε αρχικό στάδιο. Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, η αποτύπωση και αξιολόγηση της ψυχικής υγείας πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα των υγειονομικών αρχών για τη διαχείριση των ψυχολογικών κρίσεων.

Λέξεις κλειδιά: πανδημία COVID-19, SARS, MERS, ψυχική υγεία, στρες, άγχος

Εισαγωγή: H ατορβαστατίνη είναι ένας εκλεκτικός, ανταγωνιστικός αναστολέας της HMG-CoA αναγωγάσης, του ενζύμου που είναι υπεύθυνο για τη μετατροπή του 3-υδροξυ-3-μεθυλ-γλουταρυλ-συνενζύμου Α σε μεβαλονικό οξύ, πρόδρομη ουσία των στερολών, συμπεριλαμβανόμενης και της χοληστερόλης. Σκοπός: Στην παρούσα μελέτη σκοπός ήταν η διερεύνηση της θεραπευτικής αξίας της ατορβαστατίνης σε σχέση με άλλες δραστικές ουσίες σε καρδιολογικούς ασθενείς και η διερεύνηση της κατάλληλης θεραπευτικής δόσης. Υλικό και Μέθοδος: Διεξήχθη συστηματική ανασκόπηση στην οποία εντάχθηκαν 4 μελέτες. Η αναζήτηση των επιστημονικών άρθρων έγινε στη διεθνή βάση δεδομένων PUBMED και SCOPUS. Αναζητήθηκαν διπλές τυφλές τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές, σε ασθενείς με διαγνωσμένη στεφανιαία νόσο οι οποίοι ελάμβαναν ατορβαστατίνη. Ο έλεγχος της αποτελεσματικότητας της θεραπείας βασίστηκε στην καταγραφή ύπαρξης νέων επεισοδίων ή/και άλλων καρδιαγγειακών συμβαμάτων. Αποτελέσματα: Η χορήγηση ατορβαστατίνης 10mg έναντι χορήγησης πιταβαστατίνης σε δοσολογία 2mg παρουσιάζει παρόμοια αποτελέσματα. Επίσης, η χορήγηση της ατορβαστατίνης σε δοσολογία 80mg ημερησίως παρουσιάζει μεγαλύτερη ασφάλεια και καλύτερα αποτελέσματα στην καταγραφή νέων επεισοδίων ή και άλλων καρδιαγγειακών συμβαμάτων σε αντίθεση με την χορήγηση ατορβαστατίνης 10mg. Συμπεράσματα: Από τα επιστημονικά άρθρα που βρέθηκαν και αναλύθηκαν η χορήγηση ατορβαστατίνης σε καρδιολογικούς ασθενείς έχει παρόμοια θεραπευτική αξία σε σχέση με άλλες δραστικές ουσίες. Η χορήγηση ατορβαστατίνης σε δοσολογία 80mg υπερτερεί έναντι της ατορβαστατίνης σε δοσολογία 10mg. Για να υπάρχει μεγαλύτερη σαφήνεια για την αποτελεσματικότητα της ατορβαστατίνης σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο έναντι άλλων στατινών θα πρέπει να πραγματοποιηθούν σε μεγαλύτερο πληθυσμό και με μεγαλύτερο χρόνο παρακολούθησης.

Λέξεις κλειδιά: Ατορβαστατίνη, θεραπεία, στεφανιαία νόσος

Εισαγωγή: Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, το ενδιαφέρον των επαγγελματιών υγείας στρέφεται ολοένα και περισσότερο στην ικανοποίηση των ασθενών από την παρεχόμενη φροντίδας υγείας. Σκοπός: Ο σκοπός είναι να εκτιμηθεί η ικανοποίηση των γονέων με τις υπηρεσίες / συνθήκες των παιδιών που νοσηλεύονται σε ένα Γενικό Νοσοκομείο που παρέχει υπηρεσίες υγείας στο νομό Αττικής. Μέθοδος-Δείγμα: Το δείγμα αποτελείται από 100 συνοδούς παιδιών που νοσηλεύτηκαν κατά την περίοδο Ιούνιος-Νοέμβριος 2017. Ακολουθήθηκε δειγματοληψία χωρίς πιθανότητα. Για τις ανάγκες της μελέτης χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιο με ερωτήσεις κλειστού τύπου. Για τη στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πακέτο SPSS 20.0. Αποτελέσματα: Το μέσο ποσοστό αξιολόγησης του νοσοκομείου ήταν 8,02. Όσον αφορά στις ιατρικές υπηρεσίες (ευγένεια, προσεκτική ακρόαση, εξήγηση και ενημέρωση), οι γονείς εξέφρασαν ένα αρκετά υψηλό επίπεδο ικανοποίησης, κατά μέσο όρο 83,7%. Η μέση βαθμολογία του ιατρικού προσωπικού ήταν 3,27 (τυπική απόκλιση 0,54, διάμεσος 3,5, ελάχιστη 1,75 και μέγιστη 3,75) και η μέση βαθμολογία του νοσηλευτικού προσωπικού ήταν 3,13 (τυπική απόκλιση 0,84, διάμεσος 3, ελάχιστη 1 και μέγιστη 4). Οι συνοδοί που βίωσαν μεγάλους χρόνους αναμονής στα επείγοντα μέχρι την εξέταση, βαθμολόγησαν με χαμηλότερη βαθμολογία το νοσηλευτικό προσωπικό (p = 0,037) και το νοσοκομείο στο σύνολό του (p = 0,002). Άλλες παράμετροι που αναλύθηκαν περιελάμβαναν ταχύτητα έκδοσης εισιτηρίων, καθαριότητα δωματίου, χρόνο αναμονής για ιατρικές εξετάσεις στα επείγοντα, απομόνωση του παιδιού κατά τη διάρκεια της ιατρικής εξέτασης, ώστε να μην το βλέπουν ή το ακούν άτομα που δεν πρέπει, ευγένεια διοικητικού προσωπικού με ικανοποίηση 68%, 91%, 59%, 75%, 62% αντίστοιχα. Συμπεράσματα: Η έρευνα απεφάνθη ότι η ικανοποίηση των υπηρεσιών νοσοκομειακής περίθαλψης ήταν ικανοποιητική, ωστόσο απαιτείται βελτίωση. Τα αποτελέσματα κατέδειξαν αδυναμίες στη μακρά αναμονή στο τμήμα των επειγόντων περιστατικών των παιδιατρικών σθενών.

Λέξεις κλειδιά: Παιδιατρικοί ασθενείς, νοσοκομειακές υπηρεσίες, νοσοκομειακές συνθήκες, ικανοποίηση, ποιότητα

Εισαγωγή: Το φαινόµενο της ηθικής παρενόχλησης (mobbing) στο χώρο του νοσοκομείου, αποτελεί σηµαντικό ανασταλτικό παράγοντα τόσο για την ψυχοπνευµατική ισορροπία των κλινικών νοσηλευτών, όσο και για την εύρυθµη λειτουργία του νοσοκομείου ως οργανισμό. Σκοπός: Η διερεύνηση της συχνότητας του mobbing στους κλινικούς νοσηλευτές και οι επιπτώσεις του σε αυτούς. Υλικό και Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε συστηματική αναζήτηση της διεθνούς βιβλιογραφίας στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων “PubMed” στις 13 Μαρτίου του 2020 με τις λέξεις-κλειδιά: “mobbing” και “nurse*”, χωρίς να τεθούν χρονικοί περιορισμοί, ενώ η αναζήτηση των λέξεων-κλειδιών έγινε στην περίληψη και στο τίτλο των άρθρων. Κριτήρια αποκλεισμού αποτέλεσαν η γλώσσα, εκτός της αγγλικής και της ελληνικής, να είναι μελέτες περίπτωσης, άρθρα σύνταξης, ανασκοπήσεις και γράμματα προς τον εκδότη και να έχουν γίνει πάνω σε ζώα. Αποτελέσματα: Από τις δημοσιευμένες μελέτες, 14 πληρούσαν τις προϋποθέσεις ένταξης στην συστηματική ανασκόπηση. Ο επιπολασμός του mobbing στους κλινικούς νοσηλευτές κυμάνθηκε από 4.6% έως 86.5%. Η μεγάλη αυτή διακύμανση οφείλεται στα χαρακτηριστικά του συστήματος υγείας της εκάστοτε χώρας. Τέλος, τα αποτελέσματα των μελετών έδειξαν ότι το mobbing μειώνει τη παραγωγικότητα των κλινικών νοσηλευτών, μειώνει το κλίμα συνεργασίας και αλληλεγγύης μεταξύ τους, αυξάνει τα επίπεδα άγχους, κατάθλιψης και στρες, μειώνει το αίσθημα ικανοποίησης και ασφάλειας του εργασιακού περιβάλλοντος και αυξάνει τον αριθμό των απουσιών από την εργασία τους. Συμπεράσματα: To mobbing είναι μια συχνή μορφή εργασιακής βίας που βιώνουν οι κλινικοί νοσηλευτές. Οι διοικήσεις των νοσοκομείων, καλούνται να αποκτήσουν τις γνώσεις για την αναγνώρισή του φαινομένου αυτού στους χώρους εργασίας, ώστε να αναπτύξουν πολιτικές για την πρόληψη και την αντιµετώπισή του.

Λέξεις κλειδιά: Ηθική παρενόχληση, νοσηλευτικό προσωπικό, επιπτώσεις